Będąc niedawno półtora miesiąca w Hamburgu, pojechałam oczywiście w celach zarobkowych, a przy okazji chciałam coś nowego zobaczyć, poznałam sporo nowych osób. Wszystkie poznane mi osoby pracowały tam gdzie ja. Były to osoby z praca. Praca jak praca, nic specjalnego, produkcja. Drukarnia gazet i czasopism okropnie nudna praca. Wracając do osób tam poznanych, większość z nim to zawistne szuje...słyszy się często o Polakach za granicą, ja przekonałam się o tym na własnej skórze wiec potwierdzam. Jeśli wybieracie się do pracy za granicę uważajcie na ludzi. Najlepiej to mało się odzywać i broń Boże wypowiadać się na tematy związane z tą pracą, zarobkami i ludzmi.
A jednak był ktoś normalny...
Ja niestety nie jestem osobą, która trzyma język za zębami i oczywiście pracując muszę sobie pogadać, bo jak to tak w ciszy pracować można? Gadałam, gadałam i sama przekonywałam się że z tymi ludzmi nic nie warto mieć wspólnego. Dnia pewnego, gdy tak sobie zagadywałam do nowo napotkanej osoby, stwierdziłam że jest ona normalna. Na imię miała Natalia. Osoba niezwykle szczera, sympatyczna, uśmiechnięta. Śmiała się czały czas, co podobało mi się w niej najbardziej, a innych doprowadzało do szału. Normalna dziewczyna- takich jest bardzo mało w tych czasach, gdzie każdy tylko dąży do zarobku i byle ktoś nie miał lepiej...taka zawiść w tych czasach panuje. Natalka nie gadałą o kasie, pracy tylko o rzeczach dla mnie bardziej istotnych. O życiu ! Mogłyśmy sobie całą zmianę przegadać, poopowiadać historia z życia i zawsze po zakończeniu zmiany czułam nie dosyt i wielką sympatię. Niestety mieszkałyśmy kawałek od siebie i tylko raz w dzień mojego odjazdu udało nam się spotkać na neutralnym gruncie. Mam nadzieje że utrzymamy naszą znajomość i narodzi się przyjazń mocna, chociaż teraz dzieli nas 1000km.
Z mojej strony obiecuje że będę się starać...
<3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3
Życzę...
Każdemu życzę poznawać takie osoby.
fan page Zapraszam do polubienia mojego początkującego profilu.
Zostaw ślad po sobie w postaci komentarza, bym mogła i twój blog poczytać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz